Μια τελευταία καλοκαιρινή κατάρα

Κανονικά θα έπρεπε να γελάω. Δε συμβαίνει. Κάποιος πεθαίνει. Έξω ζέστη και ο κόσμος καμίνι. Ούζο μίνι. Αμφεταμίνη. Ενδορφίνη. Ενδομορφίνη. Έχεις όμορφη μορφή, έλα να πάμε μια βόλτα κάτω από τον ουρανό. Αν καταλάβεις ποτέ πόσο υπέροχο δείχνει το κομματιασμένο βαμβάκι όταν καίγεται, τότε είσαι ένα βήμα πριν την πυρομανία. Μονομανία. Ημικρανία. Λεξιπενία. Λείπεις. Μου λείπεις. Αποστολή και λήψη. Μηνύματα χωρίς λήπτες = Θλιβερό. Μηνύματα χωρίς αποστολείς = Μεταφυσικό. Φυσικό. Χημικό. Φύση και Χημεία γίνονται ένα στο μυαλό μου, σαν τη Φυσικοχημεία που μας μαθαίναν στο σχολείο. Σχάση του υδρογόνου. Σχέση με δολοφόνο. Φωνές που ακούγονται δυνατά, από μακριά. Πόδια ανοιχτά. Χείλη κλειστά. Σεξ. Έρωτας. Ανταλλαγή σωματικών υγρών. Φιλιά που θα κρατήσουν για πάντα. Πίνω. Θυμάμαι. Ανατριχιάζω.

Στον επόμενο τόνο, η ώρα θα είναι απώλεια και μία πρώτη πληγή.